amiga'nın iflasından sonra bir çokları gibi ben de kara kara düşünmeye başlamıştım. hiçbir zaman oyun konsollarına sempatim olmamıştır beni sınırlayan şeyleri sevmem. hala bir ps2im olmamıştır mesela ve hatta playstation2 oyunu da oynamamışımdır hayatımda. ne yaparsınız böyle bir bilgisayar delisiyim işte.
işte o sırada pcler boy göstermeye başladı ilk 386 pclerde duke nukem vardı. saçma bir platform oyunuydu aslında ama elimizdeki ender değerlerdendi. sonra 486larla beraber pcde amigaya benzer bir oyun çılgınlığı başladı. cd-romların ucuzlaması disketten cdye kaymamızı sağladı. bu sırada ilk hitlerini de pcler vermeye başlamıştı doom, need for speed, star wars oyunları, diablo, warcraft, red alert derken pcleri her yıl yeni oyunlara göre şekillendirmeye başladık. birçoğumuz bir arabadan fazla para harcadık şu pclere. ancak bir süre sonra pcdeki oyunlar sadece teknolojik şovlara dönüştü. eğlence yerini grafiklerdeki ihtişama bıraktı. evet fpslerdeki manyak grafikler benim de nefesimi kesebiliyor ama en basitinden bir pacman heyecanı yaşatmıyor ne yazık ki. bu yüzden kullanıcıyla pc arasında hep bir soğukluk yaşandı. hiçbir zaman pcler amiga'nın c64ün verdiği sıcaklığı vermedi bana göre.
